Masterchef severek izlediğim programlardan biri. Mutfakla ortası olmayan biriyim o yüzden izlerken de yapılan yemeklerden çok yarışmacıların karakterleri ilgimi çekiyordu. Ortalarında biri vardı ki annemin de benim de favorimiz olmuştu.
Tahsin Küçük’ten bahsediyorum. Onun bu nevi şahsına münhasır hali yalnızca bizim ilgimizi çekmemiş olacak ki kendisi Show TV’de ‘Şef Kapımda’ isminde bir TV programına başladı.
Tahsin ile hem müsabakayı konuştuk hem de hayallerini… E bir ortaya gelmişken öteki yarışmacıların kulaklarını da çınlatmasak olmazdı doğal ki…
– Tahsin seni herkes tanıyor aslında ancak yeniden de sormalıyım. Kaç yaşındasın? Hangi okullarda okudun?
Haziran ayında 25 yaşımı dolduruyorum. Okan Üniversitesi Gastronomi kısmından mezun oldum. Sinema TV üzerine de yüksek lisans yapmak istiyorum.
– Hayatında mutfağa dair birinci anını anlatır mısın?
İlk mutfak anımda doğal ki annem var. Ben annesi mutfaktayken daima girip, dolabı açan, ona bulaşan çocuklardandım. Mutfakta vakit geçirmeyi çok severim. Birinci defa de hamur açmıştım. Bizim ailemizde Ramazan aylarında yufka açmak bir gelenektir. Küçükken bana da öğretin diye ağladığımı hatırlıyorum. Yani elim birinci ekmek tuttu desem yeridir, tahminen de bu yüzden hamurla aram çok iyi…
– Konutta yemekleri kim yapar? Kimin nesi meşhurdur?
Evde genelde annem yapıyor. Abimin menemeni, babamın da saç kavurması meşhurdur fakat çok az yaparlar. Babam yeni yeni bizden özenerek mutfağa girmeye başladı diyebilirim ancak annemin tüm yemekleri meşhurdur, anneannemden el aldığı söylenir. Bilhassa lahana yemeği…
– Arkadaşlarına sevgililerine daima sen mi yemek yaparsın? Bu misyon üzere sana mı kalır? Güya insan uygun yemek yapınca bu vazife ona kalır gibime geliyor…
Biraz o denli. ‘Senin bir yemeğini de yemedik’ diyorlar daima. Birinci tanışmada da flörtte de bu türlü. Kimi durumlarda bundan biraz rahatsız olabiliyorum. Güya bir beklenti, mecburilik üzere geliyor. Esasen ben aşikâr bir samimiyette isem, içimden geliyorsa yapıyorum. Toplumsal medyada arkadaşlarıma yaptığım yemekleri paylaştığımda en çok beğeniyi onlar alıyor.
– Masterchef’ten öncesine biraz bakalım. Çocukluk hayalin tam olarak ne? Dünyaca ünlü tanınan bir şef olmak mı? Yer zinciri kurmak mı? Kitaplar yazmak mı?
Aslında çocukken şef olacağım diye yanıp tutuşmuyordum, içimde daima bir ön planda olma isteği vardı. Göz önünde olmak istiyordum. Dans eğitimi aldım, tiyatro ile ilgilendim. Sahnede olmayı sevdim. Lakin ailem pek desteklemedi. Sonrasında annem kardeşime gebeyken babama yemek yapmıştım, o gün beni takdir ettiğini fark ettim. Şefliğe yönelmemde bu da tesirlidir diye düşünüyorum.
Masterchef yeni medyada tanınır hale gelmemin, insanlara Tahsin’i gösterebilmemin en gerçek yeriydi. Katılmadan evvel kendime ‘Tahsin senin kendini ispatlaman için Masterchef’e katılmana gerek var mı?’ diye çok sordum. Yoktu, yani ben yarışa şefliğimi ispat etmek için değil insanlara ulaşabilmek için katıldım. Çok yanlışsız bir kararmış, çok tesirli ve saygın bir işte yer aldım. Çok memnunum.
– Yarışa katılırken finali zorlayacağını biliyor muydun? Ben argümanlı ve biraz da sivri bulurdum seni izlerken. Bu hoşuma da giderdi. Sen kendi kısımlarına baktın mı? Masterchef Tahsin sence nasıl bir yarışmacı?
Masterchef’teki Tahsin yüzde yüz benim. Hiç oynamadım. Sivri bulduğunuz şey biraz da hiçbir şeyi saklamadan, hislerimi niyetlerimi pat pat lisana getirmem olabilir. Gerekeni gerektiği yerde söyleyen, lafın altında kalmayan, muvaffakiyetini ve kendini net bir biçimde söz edebilen biriyim. Finale kadar geleceğimi de biliyordum. Hatta seçmelerden sonra meskene geldiğimde arkadaşıma ‘Bu müsabakayı ya ben kazanırım ya da Eren abi’ demiştim. O denli de oldu. Sonra Eren abi ile de konuştuk o da birebir şeyi düşünmüş. İkimiz de son 3 te olacağımızı hissetmişiz.
– Kendini ünlü hissediyor musun? Sokaktaki yansılar nasıl? Toplumsal medyadan nasıl bildiriler alıyorsun? Makûs tenkit ve yorumlar geliyor mu?
Kendimi ünlü değil de tanınmış biri olarak hissediyorum diyebilirim. TV programı ile de yavaş yavaş ünlülük kısmına geçiyorum güya. Toplumsal medyada âlâ de makus de yorumlar geliyor. Berbat yorumlar çoklukla tariflerimde kullandığım materyallerin değerli olması ile alakalı, o da benim cürmüm olmadığından bir şey diyemiyorum. Sokaktaki yansılara gelince; o da enteresan. Gelip sarılmak isteyen de var; ‘aaa ne kadar suratsızmışsın’ diyen de. Sabahın yedisinde markette alışveriş yaparken herkes suratsızdır ancak anladım ki göz önünde olmanın bedeli bu. Beşerler size yeterli berbat her yansıyı filtresiz gösterebileceklerini düşünüyorlar. Bu da işin getirisi olduğu için olağan karşılıyorum.
– Influencerlık da yapıyor musun? Youtube kanalı açacak mısın?
Hayır zira o işin full mesainizi harcamadığınız sürece başarılı olacağını düşünmüyorum. Bu yoğunlukta da Youtube’a odaklanamam, o yüzden şu an yok. Influencer’lık yapıyorum. Besin markalarıyla işbirliklerim oluyor. Tariflerimde kullandığım markaları etiketliyorum. Tercih ettiğim eserleri paylaşıyorum. Lakin bu işten para kazanmasam da toplumsal medyada olmaya devam ederim zira o mecrada tariflerimin insanlara çok net bir halde ulaştığını hissediyorum.
– Masterchef’te birbirinizi yazdığınız o meşhur eleme kısımları nitekim nasıl geçiyor? Yani biri seni yazıyor mesela ve sonra onla birebir tezgahta çalışıyorsun tıpkı meskende kalıyorsun… Hiç etkilenmiyor muydunuz?
Çok etkileniyorduk. Masterchef’i bu kadar gerçek kılan şey de bence bu sıkıntı. Meskendeki gerginlikler ve bunlardan ortaya çıkan alaka dinamikleri. Ben analitik zekama güvenirim. O yüzden yazılacağımı hissettiğim kısımlarda en güvendiğim, en tezli tabaklarımı yapıyordum. Ancak ortada sırada zıt köşe de oldu olağan ki.
Bir de sizlerin görmediğiniz tarafları da var. Birebir meskende olduğumuzda yapılan röportajlarda falan ben tekrar hislerimi hiç saklamadan lisana getiriyordum. Hatırlıyorum bir defasında Hamza’nın bir açıklaması yüzünden baya bağırıp çağırmıştım. Dediğim üzere hislerimi saklamıyorum. Meskende de öyleydim lakin artık geri dönünce şunu çok net söyleyebilirim. Birebir meskende yaşamak ve birebir tezgahta çalışmak çok zordu. Sıkıntı bir tecrübeydi.
– Müsabakadaki arkadaşlarınla hâlâ görüşüyor musun?
Hepsiyle görüşmüyorum. Görüşmediklerimi sayarsam daha rahat cevaplamış olurum: Görkem, Hamza, Burcu, Emre ve Hasan. Hasan ile de görüşmeme kararımı da müsabaka bittikten sonra aldım. Öbürleri ile yarış müddetince de mesafeliydim. ‘Hasan bana şunu yaptı o yüzden görüşmüyorum’ diyemem. Yalnızca anladım ki biz birbirinin hayatında olması mümkün olmayan bireyleriz. Hayata bakış açımız farklı. O yüzden bu kararı aldım.
– Gelelim TV macerana. Programa nasıl başladın? “Şef Kapımda” ile bize farklı ne vadediyorsun?
Valla ben bir format yazacak olsam bu olurdu. İçinde yemek var, samimi ve sohbeti bol. Yemek ve insan kıssaları iç içe diyebilirim. Herkesin yemek yapabileceğini, mutfaktaki materyallerle de sürpriz yemekler çıkarılabileceğini de gösteriyoruz seyirciye, eğlendiriyoruz da. Çekimlere gülmekten orta verdiğimiz vakitler oluyor ziyadesiyle. Uygun ki bu türlü bir takımla çalışıyorum, memnunum.
İleride de yemeklerin ve onların bendeki kıssalarının bir ortaya geldiği bir kitap çıkarmak istiyorum. Bir öteki hayalim de bu. İnşallah 35 yaşıma kadar yapmış olurum. Umarım olur… Tanınmaya başladım evet ancak kendimi tanınmışlığın makus yüzüne kaptırmayacağımı biliyorum. Hayallerimin peşinden gitmeye neysem o olarak devam edeceğim. Tahsin, bildiğiniz Tahsin…
Instagram
Facebok
Twitter